E noho ra.... Goodbye New Zealand...

Nelson hebben we in vogelperspectief bewonderd zo'n 150 meter boven de bosgrond in een kabelbaan van 1,65 km lang! Heel eng maar vooral heel gaaf! We gingen overigens ook weer 1,65 km achteruit terug dus was wat lopen betreft een luie ochtend! Na deze stoot adrenaline (want lees snelheden tot 100 km per uur) zijn we doorgereden naar Motueka wat door de locals wordt afgekort tot Mot. Hier hadden we voor de laatste dagen een leuke cabin op een camping geboekt pal onder het Abel Tasman National Park. S'middags heerlijk in het zonnetje gelegen en gebruik gemaakt van het zwembad en s'avonds nog maar eens de BBQ aangeslingerd. De volgende ochtend werden we om 8.00 opgehaald voor een compleet georganiseerde dag kayakken! Met een klein groepje (een Canadees stel, een dame uit Duitsland en onze gids Keran) met de watertaxi afgezet op een prachtig mooi verlaten strandje waar we wat instructies kregen voor de dag kon beginnen. Eerst nam Keran ons nog even mee een grot in op zoek naar hele speciale spinnen... Beide geen grote spinnenangst en niet claustrofobisch maar als je wordt geblokkeerd naar de uitgang omdat door de andere toeristen de juiste lens op de camera moet worden gezet om deze bijzondere wezens vast te leggen is dat niet zo'n ontspannende situatie! Het nemen van hele series foto's moesten we sowieso maar aan wennen want dat werd de rest van de dag niet anders! Nadat iedereen geïnstalleerd was en een peddel in de handen had konden we dan eindelijk gaan! Keran wist echt ontzettend veel over het National Park, de vogels die je ziet, het leven in het water en de evolutie van dit alles. Inclusief een leuk Maori verhaal kunnen we niet zeggen dat we ons verveeld hebben! Op een schattig strandje aan land gegaan en geluncht om daarna een halve duik te nemen (water was toch echt wel heel koud). Aan het eind van de middag kwamen we moe, rozig en met hele zware armen terug op de camping! Absoluut een geslaagde dag gehad! De afgelopen dagen hebben we vooral ontspannen, van de laatste zonnestralen genoten en ons langzaam voorbereid op de terugreis. Gister zijn vanuit Motueka naar Picton gereden, om daar op de Ferry terug te gaan naar het Noordelijke eiland.
Onze laatste avond hadden we een motel een dorpje buiten Wellington gevonden. Op Tripadvisor een schattig Italiaans restaurant gevonden waar we met een locale wijn geproost hebben op een fantastische reis, 8 weken plezier, buikpijn van het lachen een ervaring voor het leven en de vriendschap! En nu zit het er dan echt bijna op! Alleen nog een heeeeeele lange vliegreis voor de boeg en dan kunnen we ook dit boek sluiten! Gelukkig niet helemaal want er gaat nog heel wat moois gecreëerd worden in de vorm van een fotoboek en dat is maar goed ook! Herinneringen als deze moet je heel goed bewaren en voor altijd koesteren! Voor nu heel veel liefs vanaf de andere kant van de wereld en tot snel!